Wish You Were Here – antydokument, który łamie zasady VR

VR daje obietnicę bycia „inside”, dąży się do stworzenia poczucia bycia „tam”, do możliwości wejścia w czyjeś życie, a nawet symulacji bycia kimś innym. To tak zwany immersive storytelling. Na ile naprawdę możemy popatrzeć czyimiś oczami i ile tak naprawdę jesteśmy gotowi zobaczyć i poczuć? Ile mamy w sobie empatii i gotowości na współodczuwanie?

W doświadczeniu poznajemy Anetę, która ma 36 lat i stwierdzonego raka piersi. Z okna jej domu widać sad orzechów włoskich, który powoli zamienia się w nowe osiedle bloków. „Wish You Were Here” to klasyczny film dokumentalny, który dzięki technice VR pozwala zajrzeć za kulisy powstawania filmu. Jest zarówno antydokumentem, jak i łamie zasady VR-u, pozbawiając widza iluzji intymnego obcowania z bohaterką.

Obraz nie ma na celu imitacji, ale traktowany jest jako narzędzie do wpływania na reakcje fizyczne widzów. Dobrym tego przykładem jest scena z graficzną kulą. Jej celem nie jest przedstawienie obrazu, a poruszanie ciałem widza, który będzie wodził za nią wzrokiem, a co za tym idzie głową, szyją i całym ciałem. Reżysera Michała Stankiewicza przede wszystkim interesuje w jaki sposób grafika może wpłynąć na mobilność ciał widzów, a tym samym wywoływać stany emocjonalne. Występujący w doświadczeniu głos narratora traktowany jest jako kadrowanie i ruch kamery, ale także jako możliwość nakładania niewidocznych dla oka warstw. To jak głos będzie mówił, kładł akcenty będzie również rezonowało w ciele widza.

Widz jest dla reżysera zawsze partnerem, współtwórcą. Dlatego w swoich pracach proponuje widzowi obserwowanie samego siebie, skupienie się na swoich odczuciach. W Somebody About You ta obserwacja impulsów płynących z ciała jest istotą doświadczenia, treścią transferu Anety. Ciało widza staję się medium, sercem transferu, zaś indywidualny odbiór widzów jest elementem losowym charakterystycznym sztuce generatywnej.

Michał Stankiewicz − artysta sztuk performatywnych i wizualnych. Inspiruje się performansem, sztuką postkonceptualną, kognitywistyką, ale także magią i sztuką ludową. W projektowaniu doświadczeń szuka zdarzeń losowych oraz miejsc niedających się wyreżyserować. Brał udział w polskich i zagranicznych festiwalach, m.in. w Olimpiadzie Teatralnej w Indiach, AltoFestu w Neapolu, Performance Arcade w Nowej Zelandii, CAOS w Turynie, Biennale College Cinema VR w Wenecji. O swoich pracach lubi myśleć, jak o przygotowywaniu kolacji dla przyjaciół lub wspólnym wejściu do lodowatej rzeki.