Esej o metodzie jest wynikiem wspólnej podróży, którą odbyliśmy między marcem 2021 r. a grudniem 2022 r. jako filmowcy, artyści, naukowcy i członkowie grupy roboczej Pracowni Eseju Filmowego vnLab. Publikacja podsumowuje nasze praktyczne eksperymenty z eseistycznymi podejściem do tworzenia filmów (i badaniami opartymi na praktyce artystycznej) w formie esejów audiowizualnych, którym towarzyszą krótkie komentarze twórców.
Zaangażowani w szerokie spektrum praktyk obracających się wokół pojęcia eseju, zadaliśmy sobie pytanie o wspólny mianownik naszych sposobów pracy i myślenia. Skupiając się na gestach wykorzystywanych przez twórców w procesie tworzenia esejów audiowizualnych, chcieliśmy stworzyć subiektywny słownik, który uchwyciłby istotę dialektycznego zwarcia myśli, które zachodzi między ręką wykonującą cięcie a umysłem analizującym materiał.
Staraliśmy się uchwycić istotę konkretnych krytycznych gestów, które mamy tendencję wykonywać jako indywidualni twórcy zaangażowani w proces krytycznego myślenia za pośrednictwem medium filmowego. Naszym celem nie jest nauczanie metod, których każdy musi przestrzegać, a jedynie pokazanie, w jaki sposób staraliśmy się prowadzić własne badania oparte na praktyce w tych wyjątkowych okolicznościach, które połączyły nas w celu zbadania różnych sposobów myślenia za pomocą kina.
Trzymając się ambicji wyrażonej przez Kartezjusza w pierwszym rozdziale jego Rozprawy o metodzie, chcemy przenieść nacisk z opowiadania na pokazywanie, z wyjaśniania na eksperymentowanie i z nauczania na dzielenie się. W związku z tym przedstawiamy wam projekt składający się z dziesięciu prób (esejów) uchwycenia naszych indywidualnych sposobów materialnego myślenia (metod), z których każda jest możliwa dzięki konkretnym subiektywnym procedurom osadzonym w naszych praktykach.
To nie jest uniwersalna opowieść, ale historia dziesięciu osób, dziesięciu gestów i dziesięciu propozycji metodologicznych. Zapraszamy do oglądania i słuchania.