Wanda – to miało być spełnienie marzenia…
Noc przed katastrofą siedziały przy ognisku rozprawiając o “Wandzie córce Wiślany obdarzonej nadnaturalną mocą” . Popłynęli na dwie łódki, każda przeładowana. Podobno rybacy ostrzegali, podobno dziewczęta bardzo chciały zobaczyć morze. Relacje świadków są niepełne, sprzeczne. Kolejność zdarzeń można odtworzyć w przybliżeniu. Wykorzystując zapis historyczny, przekształcamy go fabularnie. Bohaterkami czynimy 5 dziewcząt, które śledzimy od momentu wyjścia z rodzinnych domów do chwili tragedii, Esej przedstawia ostatnie dni przed wyprawą: dziewczęta wybierają spośród siebie “Wandę” (drużyna nosi imię legendarnej dziewicy). Wybrana będzie przywódczynią w danym dniu, ma władzę nad koleżankami , ale nocami poznajemy też ciemną stronę zabawy: być “Wandą” to też być utopioną, zszarganą. Eksplorujemy relacje młodych dziewczyn ze światem. Tym wewnętrznym(relacje między dziewczynami), i tym zewnętrznym :Strefa porządkowania:mundury harcerskie versus kolorowe sukienki ,halki ,włosy ,nieznośnie wymykające się męskiemu porządkowi świata czyli: militaryzacji, dyscyplinie, hierarchii, wojnie. Niedopatrzenie ze strony dorosłych, czy nieuświadomione pragnienia samobójcze ? To historia budowana na krawędzi jawy i snu. Historycznych faktów i legend o Wandzie jako figury przezwyciężenia popędowej triady śmierć-życie-śmierć. Świat dziewcząt nękany jest tajemnicą. Każda z nich w jakiś sposób jest “Wandą która, musiała popełnić samobójstwo lub jakieś inne siły doprowadziły ją do wycofania się z życia ,z rzeczywistości libidalnej. Elen vital – własnej seksualności. To Wanda jest lustrem na które dziewczęta projektują swoje wyobrażenie o kobiecości. Akcja filmu prowadzona jest w dwóch planach czasowych, w roku 1948 i współcześnie, wiek dziewcząt i ich wygląd się nie zmienia. Ta zmiana czasu, ale nie miejsca, pokazuje nam, że problemy jakie poruszamy są niezmiennie aktualne i dotyczą też współcześnie żyjących kobiet.
Anna Baumgart – Jest jedną z najbardziej cenionych polskich współczesnych artystek multimedialnych zajmujących się reżyserią, rzeźbą, instalacją, performansem, wideo, fotografią i tatuażem artystycznym. Jej twórczość zaliczana jest do nurtu sztuki krytycznej i feministycznej. Eksploruje tematy związane z kulturowymi wzorcami zachowań, społecznymi stereotypami i problemami współczesnych kobiet. Płynnie porusza się pomiędzy esejem, dokumentem, reportażem i konwencją teledysku. Prace Baumgart można znaleźć w kolekcjach, muzeach i galeriach sztuki na całym świecie.