Kategoria: Pracownia Eseju Filmowego

Pilot 9/11 VR i Non Duality na festiwalu Ji.hlava 

Na 27. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych Ji. hlava w Pradze zaprezentowane zostaną: Pilot 9/11 VR – doświadczenie Normana Leto oraz esej filmowy Non Duality Tomasza Węgorzewskiego.

Pilot 9/11, dla którego będzie to międzynarodowa premiera znalazł się w konkursowej sekcji poświęconej wirtualnej rzeczywistości.
Pokazy:
Wtorek, 24 października, 16:00
Środa 25 października, 10:00
Czwartek, 26 października, 10:00
Piątek 27 października,, 10:00
Sobota 28 października 10:00
Niedziela 29 października 10:00 

Non Duality powstały w Pracowni Eseju Filmowego zostanie pokazany w sekcji First Lights 25 października o 09:30. 

Informacje i bilety: https://www.ji-hlava.com/

Solaris Mon Amour na międzynarodowych festiwalach!

Po pokazach na najważniejszych festiwalach w Polsce, dokument foundfootage w reżyserii Kuby Mikurdy wyprodukowany w Pracowni Eseju Filmowego Solaris Mon Amour doczeka się swojej międzynarodowej premiery! Na prestiżowej 21. edycji poświęconego dokumentom festiwalu Doc Lisboa w Lizbonie zostanie zaprezentowany podczas jedynego pokazu 26 października.
Informacje i bilety: https://doclisboa.org/2023/en/filmes/solaris-mon-amour/

Po Portugalii, Solaris Mon Amour trafia na Imagine Fantastic Film Festival w Amsterdamie. Imagine to największy festiwal filmów fantastycznych w Holandii, prezentujący najlepsze filmy fantasy, horrory i science fiction. W kinie Lab111 odbędą się dwa pokazy eseju: 26 października i 31października. Informacje i bilety: https://www.imaginefilmfestival.nl/en/film/solaris-mon-amour-2/

Solaris Mon Amour
2023, 47 min.

Nagrody i selekcje:
2023 – Millennium Docs Against Gravity, nominacje w kategoriach – Nagroda za Najlepszy Polski Film, Nagroda za Najlepszą Produkcję od studia postprodukcyjnego Smakjam, Nagroda Stowarzyszenia Kin Studyjnych

Reżyseria: Kuba Mikurda
Montaż: Laura Pawela
Muzyka: DJ Lenar
Dźwięk: Marcin Lenarczyk
Producent: Dagna Kidoń, Krzysztof Franek, Krzysztof Pijarski

Eseje filmowe vnLab na Festiwalu Kamera Akcja 

Na 14. edycji Festiwalu Kamera Akcja, który jest wydarzeniem poświęconym krytyce filmowej pojawią się nowe produkcje powstałe w Pracowni Eseju Filmowego. W ramach cyklu Akcja Edukacja towarzyszącemu festiwalowi odbędą się pokazy, spotkania i premiera vnLabowej publikacji cyfrowej.

 

  • 13 października, godz. 17:00, spotkanie Esej o Metodzie. Premiera publikacji cyfrowej o gestach eseju filmowego

Stanisław Liguziński i Michał Matuszewicz, kierownicy Pracowni Eseju Filmowego zaprezentują publikację cyfrową „Esej o Metodzie” (Essay on the Method) pod redakcją Stanisława Liguzińskiego i Ariela Avissara. Antologia dziesięciu tekstów jest rezultatem wspólnej podróży, którą między marcem 2021 a grudniem 2022 roku odbyli filmowcy, artyści, naukowcy i członkowie grupy roboczej Pracowni Eseju Filmowego vnLab.

Miejsce: Muzeum Kinematografii, wstęp wolny.
Więcej informacji: https://kameraakcja.com.pl/wydarzenie/akcja-edukacja-esej-o-metodzie-premiera-publikacji-cyfrowej-o-gestach-eseju-filmowego/

 

  • 14 października, godz. 13:00, pokaz eseju Solaris Mon Amour, reż. Kuba Mikurda, 2023

Po pokazie spotkanie z twórcami – Kuba Mikurda, Laura Pawela, Marcin Lenarczyk, prowadzenie Kaja Klimek. 

Miejsce: Kino Szkoły Filmowej, wstęp wolny.
Więcej informacji: https://kameraakcja.com.pl/pokaz/solaris-mon-amour/

 

  • 15 października, godz. 17:45, pokaz esejów wyprodukowanych w Pracowni Eseju Filmowego. 

W programie: 

– krótka rozmowa między bratem a siostrą, reż. Temra Pavlović, Stefan Pavlović, Polska, Holandia 2023, 27’21”
– Pokój 404, reż. Elysa Wendi, Lee Wai Shing, Poland, Hong Kong 2023, 29’40’’
– Non Duality, reż. Tomasz Węgorzewski, Poland 2023, 25’
– Wanda, reż. Anna Baumgart, Poland 2023, 20’53’’
– Sumy częściowe, reż. Mohammadreza Farzad, Poland, Germany, Iran 2022, 16’

Miejsce: Kino Kinematograf, Muzeum Kinematografii, wstęp wolny.
Więcej informacji: https://kameraakcja.com.pl/pokaz/akcja-edukacja-eseje-z-pracowni-vnlab/

Pokój 404

Uchwalenie nowej ustawy o bezpieczeństwie w 2020 roku oznaczało poważną zmianę dla mieszkańców Hongkongu. Ten dwuletni proces przyniósł rzeczywistość, która miała się zmaterializować dopiero w 2046 roku. To surowe, nieoczekiwane przyspieszenie podsyciło uczucie niepokoju. Strach przed ściganiem mieszał się z impulsem do autocenzury, chęć odejścia zmagała się z poczuciem straty. Pokój 404 to eseistyczna odpowiedź na dokument Room 525 nakręcony przez tych samych artystów podczas rezydencji artystycznej w Hongkongu w 2019 roku, kiedy narastały niepokoje społeczne. Film stanowi przejście od dokumentu do eseju, od realnej przestrzeni pokoju 525 do rzeczywistości utożsamianej z najczęstszym błędem ery cyfrowej 404: File Not Found. Chęć wyrażenia obiektywnej prawdy o sytuacji, która przyświecała twórcom doświadczającym kataklizmu, ustępuje miejsca wątpliwościom, które rodzą się w świecie po kataklizmie.

Elysa Wendi – Singapurska artystka i filmowczyni mieszkająca w Hongkongu. Po dziesięciu latach profesjonalnego tańca zaczęła eksperymentować z pomysłami choreograficznymi za pomocą filmu, performansów i projektów kuratorskich. Jest współzałożycielką Cinemovement, platformy ułatwiającej tworzenie filmów tanecznych poprzez wymianę kulturalną. Zainteresowana kwestią pamięci i śladów biograficznych, Wendi bada te tematy w swoich pracach na żywo i filmach. Jej film krótkometrażowy 1958 Delivery został doceniony za pomysłowe zestawienie fotografii, historii i rytuałów performatywnych i zdobył nagrodę dla najlepszego filmu eksperymentalnego na South Taiwan Film Festival 2018. Niedawno otrzymała nagrodę dla najlepszego filmu dokumentalnego na festiwalu ArtHouse Film w Hongkongu za Forgive and Not to Forgive.

Lee Wai Shing – Niezależny filmowiec z Hongkongu. Współpraca z Chinese Independent Documentary Lab w latach 2016-2018 dała mu możliwość realizacji własnych dokumentów. Jego najnowszy filmFamily Family Day, który powstał przy wsparciu HKU Documentary Seed Grants, zdobył Złotą Nagrodę (kategoria otwarta) podczas 24. edycji ifva Awards w Hongkongu. Obecnie pracuje jako montażysta przy projektach filmów dokumentalnych z innymi reżyserami, a także pracuje nad swoimi filmami eksperymentalnymi.

Krótka rozmowa między bratem i siostrą

Rodzeństwo filmowców przegląda stare taśmy, które nagrywali podczas wspólnych czterotygodniowych wakacji z ojcem. Co widzą? Egzotyczne krajobrazy. Czego nie widzą? Emigracji ojca, rozwodu, zwyczajnej dynamiki rodziny, kłótni. Twórcy spoglądają wstecz i negocjują opowiadanie historii z pamięcią, a „muzyka” i „geologia” stają się dwiema kotwicami, za pomocą których Pavloviciowie konstruują film. Muzyka staje się rodzajem krótkotrwałej pamięci afektywnej, podczas gdy geologia pozwala nam odczytywać długoterminowe, długotrwałe skamieliny naszej pamięci. Krótka rozmowa między bratem i siostrą, którzy zastanawiają się, kim byli i kim są.

Temra Pavlović – Urodzona w 1990 roku artystka, twórczyni filmów eksperymentalnych. Temra uzyskała tytuł licencjata w dziedzinie filmu i wideo w CalArts w Kalifornii oraz tytuł magistra w dziedzinie studiów nad mediami na Uniwersytecie w Amsterdamie. Jej prace były pokazywane w ramach wystaw indywidualnych i grupowych m.in. w galeriach Lodos w Meksyku, Kantine w Brukseli, Kevin Space w Wiedniu, 1857 w Oslo i Seventeen Gallery w Londynie. Otrzymała m.in. nagrodę Princess Grace Award dla absolwentów studiów filmowych w Nowym Jorku oraz stypendium dla młodych talentów od Mondriaan Fund w Amsterdamie. Od 2019 roku jest asystentką dyrektora KAMEN Artist Residency w Bośni i Hercegowinie.

Stefan Pavlović – Urodzony w 1989 roku reżyser i scenarzysta. Ukończył reżyserię filmową w Art Center College of Design w Los Angeles oraz studia filmowe w Holenderskiej Akademii Filmowej. Jego pierwszy film krótkometrażowy When the Dragon Came (2019) miał międzynarodową premierę na Krakowskim Festiwalu Filmowym i zdobył nagrodę dla najlepszego filmu na festiwalu w Szczecinie. Jego debiut fabularny Szukając koni (2021) miał premierę na Visions du Réel, gdzie zdobył nagrodę dla najlepszego filmu w konkursie Burning Lights. Film zdobył wiele nagród na prestiżowych międzynarodowych festiwalach. Stefan otrzymał nagrodę Prins Bernhard Documentary Prize.

Wanda – to miało być spełnienie marzenia…

Noc przed katastrofą siedziały przy ognisku rozprawiając o “Wandzie córce Wiślany obdarzonej nadnaturalną mocą” . Popłynęli na dwie łódki, każda przeładowana. Podobno rybacy ostrzegali, podobno dziewczęta bardzo chciały zobaczyć morze. Relacje świadków są niepełne, sprzeczne. Kolejność zdarzeń można odtworzyć w przybliżeniu. Wykorzystując zapis historyczny, przekształcamy go fabularnie. Bohaterkami czynimy 5 dziewcząt, które śledzimy od momentu wyjścia z rodzinnych domów do chwili tragedii, Esej przedstawia ostatnie dni przed wyprawą: dziewczęta wybierają spośród siebie “Wandę” (drużyna nosi imię legendarnej dziewicy). Wybrana będzie przywódczynią w danym dniu, ma władzę nad koleżankami , ale nocami poznajemy też ciemną stronę zabawy: być “Wandą” to też być utopioną, zszarganą. Eksplorujemy relacje młodych dziewczyn ze światem. Tym wewnętrznym(relacje między dziewczynami), i tym zewnętrznym :Strefa porządkowania:mundury harcerskie versus kolorowe sukienki ,halki ,włosy ,nieznośnie wymykające się męskiemu porządkowi świata czyli: militaryzacji, dyscyplinie, hierarchii, wojnie. Niedopatrzenie ze strony dorosłych, czy nieuświadomione pragnienia samobójcze ? To historia budowana na krawędzi jawy i snu. Historycznych faktów i legend o Wandzie jako figury przezwyciężenia popędowej triady śmierć-życie-śmierć. Świat dziewcząt nękany jest tajemnicą. Każda z nich w jakiś sposób jest “Wandą która, musiała popełnić samobójstwo lub jakieś inne siły doprowadziły ją do wycofania się z życia ,z rzeczywistości libidalnej. Elen vital – własnej seksualności. To Wanda jest lustrem na które dziewczęta projektują swoje wyobrażenie o kobiecości. Akcja filmu prowadzona jest w dwóch planach czasowych, w roku 1948 i współcześnie, wiek dziewcząt i ich wygląd się nie zmienia. Ta zmiana czasu, ale nie miejsca, pokazuje nam, że problemy jakie poruszamy są niezmiennie aktualne i dotyczą też współcześnie żyjących kobiet.

Anna Baumgart – Jest jedną z najbardziej cenionych polskich współczesnych artystek multimedialnych zajmujących się reżyserią, rzeźbą, instalacją, performansem, wideo, fotografią i tatuażem artystycznym. Jej twórczość zaliczana jest do nurtu sztuki krytycznej i feministycznej. Eksploruje tematy związane z kulturowymi wzorcami zachowań, społecznymi stereotypami i problemami współczesnych kobiet. Płynnie porusza się pomiędzy esejem, dokumentem, reportażem i konwencją teledysku. Prace Baumgart można znaleźć w kolekcjach, muzeach i galeriach sztuki na całym świecie.

Non duality

„Non duality” nawiązując do gatunku filmu oświatowego, w rytmicznych i asocjacyjnych montażach sensów, podejmuje tematykę leżącego u podwalin zachodniej kultury przekonania o odrębności „ja” oraz naturalizującej podziały funkcji samego języka. W filmie zderzone zostały ze sobą materiały archiwalne Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi oraz dokumentalny i osobisty zapis rozmowy z brytyjską psycholożką i terapeutką Haliną Pytlasińską, pracującą z kolektywną nieświadomością metodą social dreaming matrix.

Tomasz Węgorzewski – reżyser teatralny i scenarzysta. Absolwent Etnografii i Antropologii Kulturowej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz Reżyserii w Szkole Teatralnej w Krakowie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2020 i 2016 roku. Koncentruje się na zagadnieniach związanych z tematyką pamięci i nostalgii, a także historią polskiego ruchu ezoterycznego w okresie międzywojennym. W swojej obecnej pracy teatralnej rozwija zainteresowania duchowością współczesnego społeczeństwa oraz historią psychologii i psychoanalizy.

Solaris Mon Amour – niezwykły dokument found footage inspirowany „Solaris” Stanisława Lema

Transowa, osobista opowieść o stracie, żałobie i pamięci. Film składa się z fragmentów 70 filmów wyprodukowanych przez Wytwórnię Filmów Oświatowych w Łodzi w latach 60. i pierwszych radiowych adaptacji „Solaris”. Lem zaczyna pisać „Solaris” w tym samym roku, w którym do kin trafia „Hiroshima Mon Amour” Resnaisa – mówi Kuba Mikurda – tak jak film Resnaisa, „Solaris” jest dla mnie fascynującym studium pamięci posttraumatycznej – wypartych wspomnień, które torują sobie drogę do świadomości i domagają się wypowiedzenia.

Kuba Mikurda – reżyser filmowy, badacz filmu, wykładowca w Szkole Filmowej w Łodzi. Pracował jako krytyk filmowy, dziennikarz i wydawca. W 2018 roku zrealizował swój debiut filmowy, pełnometrażowy dokument „Love Express. Zniknięcie Waleriana Borowczyka”, a w 2021 „Ucieczkę na Srebrny Glob” – nagrodzoną trzema nagrodami na festiwalu Millennium Docs Against Gravity, nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich na festiwalu „Człowiek w zagrożeniu” oraz nominowaną do Polskiej Nagrody Filmowej Orły 2022 w kategoriach najlepszy film dokumentalny i najlepszy montaż. Pracuje w Szkole Filmowej w Łodzi. Prowadzi podcast „Wersja reżyserska”.

Pracownia Narracji Interaktywnych i Eseju Filmowego na 39. Kasseler Dokfest

Podczas Kasseler DokFest zaprezentujemy działania naszych dwóch Pracowni. Od 4 lat eksplorujemy nowe narracje wizualne związane z zastosowaniem mediów interaktywnych w filmie dokumentalnym i formach pokrewnych. Pracownia Narracji Interaktywnych powstała z obserwacji przemian w obszarze dokumentu XXI wieku, który stał się polem eksperymentowania z językiem audiowizualnym i tworzenia nowych modeli narracji. Podczas prezentacji pokażemy fragmenty naszej nowej produkcji SZKOŁA, ŚWIAT Igi Łapińskiej i Ewy Jarosz.

W Pracowni Eseju Filmowego pracujemy nad nowymi metodami i formami myślenia – myślenia obrazem, dźwiękiem i montażem, sięgamy do współczesnych form komunikacji audiowizualnej, gatunków, języków i konwencji. Zorganizowaliśmy warsztaty, gdzie filmowcy pracowali ze światowymi ekspert/k/ami eseju filmowego. W efekcie Pracownia wyprodukowała 5 projektów esejowych, w tym nagradzanego filmu „Subtotals” Mohammadrezy Farzada, „It’s About Time! Reflections of Urgency” Mieke Bal oraz, jeszcze przed premierą, „Solaris mon amour” Kuby Mikurdy. Podczas festiwalu przedstawiciele Pracowni zaprezentują fragmenty projektów filmowych oraz wezmą udział w dyskusji na temat tworzenia i produkcji filmu eseistycznego jako praktyki poznawczej.

Więcej infromacji w programie. 

Sumy częściowe – pierwsza realizacja Pracowni Eseju Filmowego vnLab

„Sumy częsciowe” (Subtotals / Majmouan) Mohammadrezy Farzada ze scenariuszem inspirowanym opowiadaniem Gregory’ego Burnhama pod tym samym tytułem i “Autoportretem” Edouarda Leve’go, jest osadzoną w liczbach medytacją nad niepewnością życia, w którym nie da się odnaleźć żadnych gwarancji. To poetycki esej filmowy, który dotyka głęboko humanistycznej esencji istnienia. 15-minutowy utwór składa się ze zmontowanych nagrań domowych, zapisanych na taśmie 8mm scen z życia irańskiego społeczeństwa. Na ich tle, głęboki głos snuje swoją wyliczankę, podsumowując kategorie zdarzeń niczym tabele w arkuszu kalkulacyjnym. Matematyczna precyzja stoi w głębokim kontraście z okiem kamery, która w intymny sposób dryfuje pomiędzy scenami wyrwanymi z domowych archiwów, podkreślając upływ czasu i wpisane w niego przemijanie. Kontrastując doświadczenia i przeżycia z podsumowującymi je cyframi, reżyser uwypukla wszystko to, co nieuchwytne i nieopisywalne, a co stanowi treść codzienności.

Światowa premiera eseju odbyła się na MFF Berlinale 2022 w ramach prestiżowej sekcji Forum Expanded, a polska premiera na festiwalu Millenium Docs Against Gravity. Esej filmowy zdobył nagrodę Golden Apricot na Yerevan International Film Festival.

Mohammadreza Farzad urodził się w 1978 roku w Teheranie. Swoją karierę twórczą rozpoczynał jako poeta i tłumacz literacki. Jako dokumentalista zadebiutował filmem „Into Thin Air”, następnie zrealizował „Blames and Flames”. Obydwa miały premiery na Berlinale w sekcji Forum Expanded, w ramach której pokazywany będzie również „Subtotals”. Farzad był doktorantem w Film Factory prowadzonej przez legendarnego węgierskiego reżysera Bélę Tarra. Jego kolejne dzieła miały premiery na kilkudziesięciu krajowych i międzynarodowych festiwalach filmowych i zdobyły liczne nagrody. Obecnie pracuje nad swoim pierwszym pełnometrażowym filmem fabularnym.

Więcej informacji i aktualności związane z pokazami.