Biogramy
Rytm Digital
Jan
Tomasz Łaptaszyński
Mikołaj Zacharow
Weronika Kozłowska
Jędrzej Hejduk
Aleksandra Ścisławska
Jakub Klepacz
Zuzanna Grabowska
Justyna Bebak-Szczucka
Jacek Mazur
Bartosz Kotarski
Piotr Ficner
Piotr Napieralski
Marta Chyła-Janicka
Miłosz Hermanowicz
Justyna Rucińska
Anita Kwiatkowska-Naqvi
Magdalena Wołowska
Małgorzata Kotlińska
Filip Gabriel Pudło
Wojciech Olchowski
Natalia Arsenopoulou
Penny Papageorgopoulou
George Anastassakis
Demitri Delinikolas
Caterina Antonopoulou
Iouliani Theona
Charalampos Rizopoulos
Dimitris Charitos
Monika Hapek
Fabrizio Calì
Adnan Hadzi
Weronika Lewandowska
Sandra Frydrysiak
Eyal Sivan
Sandra Gaudenzi
Laura Pawela
Frédéric Dubois
Tytus Szabelski
Katarzyna Boratyn
Paweł Starzec
Stanisław Liguziński
Marta Materska-Samek
Dagna Kidoń
Magdalena Sobocińska
Piotr Matysiak
Krzysztof Franek
Krzysztof Pijarski
Jacek Nagłowski
Pola Borkiewicz
Kuba Mikurda
Adnan Hadzi

Dr Adnan Hadziselimovic (znany również jako dr Adnan Hadzi) jest obecnie starszym wykładowcą i badaczem na Wydziale Nauk o Mediach i Wiedzy Uniwersytetu Maltańskiego. Najnowszy projekt badawczy dr Hadzi’ego obejmuje wykorzystanie technologii immersyjnych w projekcie Immersion LabUniversity of Malta (ILUM), za który otrzymał niedawno nagrodę ResearchExcellence Award na lata 2021-2023. W skład konsorcjum ILUM wchodzą: Immersion Lab Wydziału Mediów i Wiedzy [MAKS] Uniwersytetu Maltańskiego, Visual NarrativesLaboratory [VNLAB] Łódzkiej Szkoły Filmowej, Immersive Lab [IL] Uniwersytetu Artystycznego w Zurychu, Szwajcaria, Wydział Architektury, Projektowania i Planowania [DADU] Uniwersytetu w Sassari, Włochy, oraz Spatial Media Research Group [SMRG] Narodowego i Kapodystańskiego Uniwersytetu w Atenach, Grecja.
Przez ostatnią dekadę dr Hadzi regularnie pracował w Deckspace Media Lab w Londynie, w okresie, w którym rozwijał swoje badania w Goldsmiths, University of London, opierając się na pracy z Deptford.TV. Był to serwis do wspólnej edycji wideo, hostowany w szafach Deckspace, oparty na wolnym i otwartym oprogramowaniu, skompilowany w unikalny zestaw blogów, systemu zarządzania treścią, bazy danych filmów i narzędzi do compositingu. Poprzez Deptford.TV utrzymywał silny profil jako badacz kierowany przez praktykę. Kierowanie projektem Deptford TV wymagało zaawansowanej wiedzy na temat aktualnych osiągnięć w dziedzinie sztuki nowych mediów oraz ruchomych obrazów na różnych platformach. Dr Hadzi prowadził regularne warsztaty w medialabie Deckspace. Deptford.TV było w mniejszym stopniu telewizją, a w większym produkcją filmową i śledził ewolucję mediatoolkitów i systemów montażowych, takich jak te zawarte w doskonałym projekcie linuksowym PureDyne.
Zainteresowania badawcze dr Hadzi świadczą o jego zaangażowaniu na rzecz równych szans nie tylko w zasadzie, ale i w praktyce. W ten sposób praktyka artystyczna jako badanie staje się ważna w dyskusji na temat „dostępu do technologii”, kluczowego punktu dla mediów cyfrowych/społecznych. Jego badania mają wpływ społeczny dzięki wolnemu oprogramowaniu i technologiom OpenSource. Obecnie dr Hadzi uczestniczy w projekcie Partnerstwa Strategiczne Doświadczenie i technologie immersyjne – od praktyki twórczej do teorii edukacyjnej, po zakończonym sukcesem pilotażowym projekcie badawczym H2020 CreekNet. Projekt pilotażowy CreekNet angażował zróżnicowaną populację we wdrażanie zestawu narzędzi sieciowych MAZIzone Do-It-Yourself, służących do wymiany społecznościowej opartej na zbiorowej świadomości, w ograniczonym obszarze geograficznym, Deptford, w południowo-wschodnim Londynie, w Wielkiej Brytanii.
Dr Hadzi współredaguje i produkuje serię książek komputerowych after.video, zgłębiając teorię wideo, zastanawiając się nad sieciowym wideo, które dogłębnie zmienia wzorce medialne (Youtube, dziennikarstwo obywatelskie, nadzór wideo itp.) Pierwszy tom After Video, poświęcony zgromadzeniom, koncentruje się na społeczeństwie, którego zmontowana na nowo sfera obrazu wywołuje nowe wzorce i politykę widzialności, w której sieciowe i cyfrowe wideo wytwarza nowe formy percepcji, reklamy, a nawet (współ)obecności. After Video jest wnikliwą, wieloaspektową krytyką obrazów medialnych, która przyjmuje perspektywy praktyków, teoretyków, socjologów, programistów, artystów i działaczy politycznych, co wydaje się niezbędne, prezentując unikalną serię publikacji, która podejmuje refleksję nad wideo w ujęciu teoretycznym, ale próbuje też łączyć formę i treść.
W swojej pracy dokumentalnej dr Hadzi śledzi artystów-żartownisiów The Yes Men i sieciowych prowokatorów z Bitnik Collective. W 2013 roku opublikował dokument Bitter Lemons, w którym przygląda się cytrynowym gajom po obu stronach cypryjskiej ziemi niczyjej. Gorzkie cytryny to poruszająca historia przyjaźni między wrogami, która przetrwała wbrew przeciwnościom losu ponad 30 lat rozłąki. Przedstawia unikalną lokalną perspektywę na zapomniany konflikt na Cyprze, który w 2004 roku stał się częścią Unii Europejskiej, od ludzi, którzy od 1974 roku żyją z konsekwencjami tego konfliktu, wspomnieniami, polami minowymi i barykadami. Obecny projekt dokumentalny dr Hadzi skupia się na jego zaangażowaniu w kolektyw sztuki medialnej !Mediengruppe Bitnik.
Jest to kolektyw współczesnych artystów pracujących w Internecie i z Internetem. Praktyka Bitnika rozszerza się z przestrzeni cyfrowej na przestrzeń fizyczną, często celowo stosując utratę kontroli w celu zakwestionowania ustalonych struktur i mechanizmów. W swoich pracach Bitnik formułuje fundamentalne pytania dotyczące współczesnych problemów. Na początku 2013 roku Bitnik wysłał paczkę do założyciela WikiLeaks, Juliana Assange’a, przebywającego w ambasadzie Ekwadoru. W paczce znajdowała się kamera, która transmitowała na żywo w internecie jej drogę przez system pocztowy: „Przesyłka dla pana Assange’a” SYSTEM_TEST i Live Mail Art Piece.

Projekty
Adnan Hadzi