Miesiąc: październik 2019

Konferencja „Nowe Narracje Wizualne”

Pierwsza edycja konferencji „Nowe narracje wizualne” stanowi punkt wyjścia dla działalności Laboratorium Narracji Wizualnych PWSFTviT, którego zadaniem jest eksploracja obszarów rozwoju nowych form narracji wizualnej we współczesnym krajobrazie medialnym. Chwila na takie poszukiwania wydaje się odpowiednia: krajobraz, o którym mowa, nie tylko uległ znacznej dywersyfikacji na przestrzeni ostatniej dekady, ale należy się spodziewać, że w najbliższych latach, wskutek wprowadzenia technologii bezprzewodowej 5. generacji, czeka nas prawdziwa rewolucja. Podczas gdy XX wiek był bez dwóch zdań wiekiem filmu, dziś wydaje się, że przyszłość narracji wizualnej będzie wielokierunkowa; kształtuje się ona na styku tradycyjnego filmu, teatru, telewizji i fotografii oraz nowoczesnych, cyfrowych narzędzi komunikacji wizualnej. Motorem tych zmian są między innymi nowe potrzeby i oczekiwania odbiorców tych dynamicznie zmieniających się mediów, które także należy poznać.  

 Wystąpienia uznanych artystów, ekspertów i badaczy z obszarów pozostających w polu zainteresowań poszczególnych pracowni Laboratorium i dyskusje z nimi pozwolą na rozpoznanie aktualnego stanu badań nad zmieniającą się pod wpływem technologii narracją wizualną oraz prezentację najważniejszych osiągnięć artystycznych w tym polu, a dzięki temu – wyznaczenie kierunków dalszych poszukiwań, badań i dyskusji.  

 Materialnym rezultatem konferencji będzie wielomedialna publikacja zawierająca teksty powstałe w odpowiedzi na debaty toczone podczas konferencji, teksty zaproszonych autorów, badawcze utwory audiowizualne, a także zapisy tych debat. 

 Program konferencji podzielony będzie na trzy moduły:

Moduł 1. Przyszłość filmu? 

Moduł 2. Esej wizualny i narracje interaktywne 

Moduł 3. Widownia i modele biznesowe

Całą konferencję zakończy dyskusja podsumowująca, której moderatorem będzie Krzysztof Pijarski.

Zapraszamy!

Powrót do przyszłości – interaktywne i wciągające formaty jako szansa storytellingu opartego na faktach

W naszej prezentacji chcielibyśmy przeanalizować dotychczasowe dane, wyjaśniające niepowodzenia w zakresie formatów interaktywnych i spróbować przenieść wnioski na bieżące pytania związane z kontekstem odbioru formatów immersyjnych. Ponieważ nasze badania rozumiemy jako wkład ściśle związany z praktyczną produkcją, proponujemy projekt zbierania danych na temat odbioru formatów immersyjnych w kontekście procesu myślenia projektowego. Celem jest znalezienie kryteriów projektowych zorientowanych na potrzeby odbiorców.

Katja Schupp
Katja Schupp jest profesorką na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Johannesa Gutenberga w Moguncji. Jej główne obszary nauczania i badań naukowych to dziennikarstwo audiowizualne, transformacja i rozwój formatów audiowizualnych, storytelling, dziennikarstwo mobilne czy dziennikarstwo & opinia publiczna

O światach wirtualnych z perspektywy ewolucyjnej, neuropoznawczej, metodologicznej i aksjologicznej

Człowiek, a w szczególności jego umysł, jest wytworem ewolucji, jej najdoskonalszym dzieckiem, a zarazem nie nadąża za wynikami rewolucji technologicznej w dziedzinie mediów, którą sam zainicjował. Współcześnie umysł człowieka jest narażony na doświadczenia, z którymi nigdy dotąd nie miał kontaktu, a jego mózg, który najlepiej przygotowany jest obecnie do życia w warunkach naturalnych, musi mierzyć się z problemami adaptacyjnymi na niewyobrażalną skalę. Z jednej strony ludzki umysł jest potężnym generatorem światów wyobrażonych (wirtualnych), a z drugiej jest wobec nich niemal całkowicie bezradny, gdy tworzone są przez innych ludzi. Zrozumienie tego fenomenu jest niebywale trudne. Badania w tej dziedzinie są zaledwie w zarodku. Dopiero zaczynamy rozumieć wielozmysłowość na poziomie doświadczenia sensorycznego, a pytania przed jakimi stawia nas dzisiaj współczesna technologia dotyczą możliwości ingerowania w ludzką tożsamość. Oprócz przedstawienia istotnych punktów dotyczących biologicznej i umysłowej kondycji człowieka współczesnego w konfrontacji z technologiami multimodalnymi, chciałbym również zwrócić uwagę na możliwości i pułapki związane z badaniami w tym zakresie oraz przynajmniej dotknąć problemu odpowiedzialności twórców wykorzystujących nowe media za stan umysłów ich odbiorców.

Piotr Francuz
Prof. dr hab. Piotr Francuz, psycholog, kierownik Katedry Psychologii Eksperymentalnej oraz Perception & Cognition Lab; dyrektor Instytutu Psychologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; członek Komitetu Psychologii PAN; stypendysta uniwersytetów amerykańskich i europejskich; autor, redaktor i współredaktor 22 książek oraz ponad 140 artykułów opublikowanych w obiegu międzynarodowym i krajowym; kierownik, opiekun naukowy i główny wykonawca licznych grantów badawczych; zainteresowany problematyką rozumienia przekazów audiowizualnych i wizualnych, w szczególności obrazów malarskich oraz percepcji i wyobraźni wizualnej i kinestetycznej w perspektywie poznawczej i neuropoznawczej.

Modele biznesowe w mediach w czasach cyfrowej transformacji

Innowacje dysruptywne, takie jak media społecznościowe, rzeczywistość rozszerzona i wirtualna, technologie mobilne czy cloud computing szybko zmieniają krajobraz sfery społeczno-gospodarczej. Ogromne zmiany pojawiają się w różnych branżach, ale także w zachowaniu ludzi, w tym w sposobie tworzenia, konsumpcji, oceny i monetyzacji treści kulturowych. Klienci są raczej współtwórcami wartości niż biernymi odbiorcami oferty oferowanej przez stronę podaży rynkowej. Nowe media zmieniają sposób, w jaki treści są tworzone i konsumowane. Wielu nowych graczy – często bardzo silnych, biorąc pod uwagę ich siłę rynkową – nie tylko dołącza do świata mediów, ale także zmienia sposób, w jaki ten świat działa i wykorzystywane w nim modele biznesowe. Kto decyduje, czy coś jest wartościowe pod względem artystycznym? Czy istnieje zestaw zmiennych decydujących o sukcesie artystycznego performance’u? Czy nadal istnieje zaufanie opinii publicznej do pośredników oceniających wartość produktu kulturalnego? Wreszcie, czy sztuka i tworzenie treści kulturowych różni się w epoce cyfrowej transformacji, a jeśli tak, to kto może z tego skorzystać? A kto powinien widzieć tylko zagrożenia współczesnej epoki cyfrowej?

Grzegorz Mazurek
Polski teoretyk i praktyk zarządzania i marketingu, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Specjalizuje się w tematyce transformacji cyfrowej (digital transformation) – wpływu nowoczesnych technologii internetowych na marketing i zarządzanie organizacją, w szczególności: e-marketingiem, e-biznesem oraz e-edukacją. 

Kino to doświadczenie

Przejście na technologię cyfrową uwolniło kino technologicznie i twórczo. Jednak 124 lata tradycji filmowej wciąż dyktują, w jaki sposób filmy są konsumowane na forach publicznych. Jak ewoluuje kino, aby konkurować z filmami dostępnymi na każdej platformie? Czy transmisja strumieniowa jest wrogiem czy sojusznikiem? Jakie są najbardziej zaawansowane doświadczenia, od których kino może się uczyć? Ta trasa po obecnej sytuacji kina światowego umieści obraz na dużym ekranie w szerszym kontekście medialnym.

Patrick von Sychowski
Redaktor i założyciel CELLULOIDJUNKIE.COM Patrick ma ponad dwie dekady doświadczenia w branży kinowej, zarówno jako obserwator, jak i praktykujący. Pełnił funkcję Senior Analyst ds. Screen Digest (obecnie IHS Markit). Następnie kierował rozwojem biznesu cyfrowego w Unique Digital i Deluxe Europe, po czym zdigitalizował Bollywood jako COO w Reliance MediaWorks. Jest współzałożycielem Celluloid Junkie oraz cenionym analitykiem i komentatorem branżowym, często zapraszanym na globalne wydarzenia, aby przewodniczyć i prezentować wszystkie kwestie związane z doświadczeniem na dużym ekranie. Patrick dzieli swój czas między Londynem i Berlinem.

Model biznesowy Cinematic VR: rewolucja czy ewolucja?

Kino, od ponad stu dwudziestu lat, stanowi ważne miejsce spotkania artysty z jego widownią. Pomimo rozwoju równoległych kanałów dystrybucji i wielokrotnie wieszczonych przepowiedni jego wyparcia przez VHS, DVD czy ostatnio VOD, nie utraciło swojej rangi i prestiżu w promocji i dystrybucji sztuki filmowej. Nowe, w szczególności immersyjne, formy narracji wizualnych wymagają jednak specjalistycznego sprzętu oraz zapewnienia indywidualnych warunków eksploatacji, a także weryfikacji, czy dotychczasowe modele finansowania, programowania i dystrybucji są nadal aktualne. Niniejsza analiza obejmuje przegląd czynników, które warunkują rozwój projektów z zakresu nowych narracji wizualnych, modele finansowania produkcji, a także poddaje dyskusji scenariusze dystrybucji i eksploatacji treści immersyjnych w kontekście istniejącego systemu upowszechniania filmu w Europie.

Marta Materska – Samek – biogram

Moduł 3. Widownia i modele biznesowe  

Można powiedzieć, że moduł zamykający stanowi spoiwo konferencji, łącząc wszystkie poruszone już wątki na nieco innym poziomie. Tu skupimy się na refleksji nad zmieniającymi się modelami finansowania filmów oraz koniecznością znalezienia sposobu monetyzacji treści cyfrowych i interaktywnych. Spróbujemy zastanowić się nad przyczynami zainteresowanie niektórych filmowców i instytucji finansujących czy inwestorów narracjami nielinearnymi, interaktywnymi, czy partycypacyjnymi i odpowiedzieć sobie na pytanie, kim są współcześni odbiorcy: gdzie, na czym i w jaki sposób oglądają filmy i inne treści audiowizualne? Jak ich doświadczają, jak się kształtuje ich uwaga, jakie są ich nawyki i z czego wynikają? To wszystko wiąże się oczywiście z dalszym pytaniem, o to, jak skutecznie dotrzeć do tej nowej widowni? Interesować nas będzie także sposób, w jaki nowe media narracyjne zmieniają procesy tworzenia dzieł, jak zmienia się w tym kontekście status twórcy (zwłaszcza wobec rozwoju sztucznej inteligencji i systemów uczących się), w jaki sposób zmieniają się zachowania uczestników kultury w dobie wirtualizacji życia społeczno-gospodarczego, jaką rolę pełni internet w procesach decyzyjnych uczestników kultury, a także, w jakim zakresie kultura oparta na dostępie wypiera kulturę opartą na posiadaniu. 

W czasie modułu trzeciego swoje wystąpienia przedstawią:

Marta Materska – Samek – Model biznesowy Cinematic VR: rewolucja czy ewolucja?

Patrick von Sychowski – Kino to doświadczenie

Grzegorz Mazurek – Modele biznesowe w mediach w czasach cyfrowej transformacji

Piotr Francuz – O światach wirtualnych z perspektywy ewolucyjnej, neuropoznawczej, metodologicznej i aksjologicznej

Katja Schupp – Powrót do przyszłości – interaktywne i wciągające formaty jako szansa storytellingu opartego na faktach

Zapraszamy!

Esej w przestrzeni

Dyskusja na temat trzech esejów wizualnych, przygotowanych przez Kubę Mikurdę i Jakuba Woynarowskiego – „Gilliam’s Atlas” (2011), „Corpus Delicti”. (2013 r.) oraz „The Story of Landing” (2015 r.). Mikurda & Woynarowski identyfikują wyższość przestrzeni nad narracją w twórczości Gilliama, Borowczyka, Lyncha i Tarkowskiego. Czerpiąc z ich prac, próbują rozwinąć dyskursy wizualne, które właściwie uchwycą „specyficzność narracji” autorów, włączając mapy, katalogi i modele 3D.

Kuba Mikurda – biogram

Od zaprogramowania do automatyzacji: obliczeniowe narracje wizualne

Zaprezentuję serię komputerowo generowanych prac osadzanych w konkretnej przestrzeni czasowej, eksplorujących wieloliniową narrację wizualną, od początku lat 90. do chwili obecnej. Prace te powstały w mojej pracowni, poprzez krzyżowanie różnych zasobów, takich jak stan artystycznej eksploracji wizualnej, metodologie analityczne badań nad kulturą oraz ewolucyjne ograniczenia dostępności technologicznej. Po zaprezentowaniu przykładów realizacji, podzielę się pomysłami dotyczącymi przetwarzania danych i potencjału narracyjnego wizualizacji oraz refleksjami, które są rezultatem porównywania działań z obszaru inżynierii z tymi z pola sztuki.

George Legrady
Artysta i profesor, którego centrum zainteresowania stanowią badania i projekty eksperymentalne w dziedzinie wizualizacji danych, procesów algorytmicznych, fotografii obliczeniowej i instalacji interaktywnych. Twórca i kierownik Experimental Visualization Lab w California Nanosystems Institute / University of California, Santa Barbara.

Klikać czy nie klikać?

Czy każda opowieść powinna być interaktywna? Czy właśnie w tym kierunku zmierzamy? Dobrze opowiedziana historia otwiera nowe perspektywy na otaczający nas świat. Jak możemy, w sposób bardziej angażujący, włączyć widza/widzkę (lub słuchacza/słuchaczkę) w opowieść?

Sara Kolster
Sara Kolster jest niezależną reżyserką filmów interaktywnych i projektantką UX, specjalizującą się w digitalowym storytellingu. Podejmuje tematy istotne dla współczesnego społeczeństwa. W swojej pracy lubi łączyć różne media i techniki, od animacji i fotografii po wirtualną rzeczywistość. Jej prace są prezentowane na międzynarodowych festiwalach i wystawach w Amsterdamie, Sao Paulo, Tokio i Berlinie.